யுவன் சந்திரசேகரனின் பரமபதம் (அ) அறுந்த சரம்

எனக்கு தெரிந்து மூன்று வகையான எழுத்துகள் இலக்கிய வகை எழுத்திற்கு உண்டு என நினைக்கிறேன். ஒன்று நேரடியான அனுபவங்களை எந்த சிக்கல் இல்லாமல் விவரிப்பது, எளிய முயற்சியால் அதை படித்துவிட முடியும். இரண்டாம் வகை இரண்டாம் முறை படித்தால் மட்டுமே புரிந்துக் கொள்ளக் கூடியது. நம் அனுபவதளத்தை சற்று ஒருபடியேனும் உயர்த்தி காட்டிவிடுபவையாக இருக்கும். மூன்றாம் வகை படிக்க எளிதாக இருக்கும் அனுபவ தளமும் நாம் அறிந்தஒன்றாக இருக்கும். இருந்தும் புரிந்துக் கொள்வதில் சிக்கல் இருக்கும். எப்போது படித்தாலும் புதியதாக படிப்பது போலிருக்கும். முதல்வகைக்கு நிறைய உதாரணங்கள் உண்டு. மூன்றாம் வகைக்கு மெளனி, கோணங்கி போன்றவர்களை சொல்லலாம். இரண்டாம் வகைக்கு உள்ளவர்களில் யுவன் சந்திரசேகரும் உண்டு. அவர் எழுதிய பரமபதம் (அ) அறுந்த சரம் அப்படியான ஒன்று. சற்று முயற்சி எடுத்து மட்டுமே புரிந்துக்கொள்ளக் முடியும். (காலச்சுவடு ஆகஸ்ட்'17 இதழ் கதை.)

களிமண் பட்டாம்பூச்சிகள் (சுப்ரபாரதி மணியன்) கதைப் பற்றி ஹரணி

கதையின் தலைப்பு ஒரு ஜென் அனுபவக் கவிதையின் முதல் அடியைப் போல இருந்தது பிடித்துப்போனது வாசிக்கத் தொடங்குமுன். ஆகவே இக்கதையை வாசித்து முடித்தேன். அப்புறம் இதுகுறித்த விமர்சனத்திற்காக ஐந்துமுறை வாசித்து முடித்தேன்.

பெயரில் என்ன இருக்கிறது?

எங்களுக்கு ஒரு நண்பர் இருந்தார். மிகவும் நல்லவர். எந்த நண்பருக்கும் உதவி என்றால் ஓடிவருவார். அவர் பெயரை பிரியமாக கூப்பிடதான் எங்களுக்கு சங்கடமாக இருக்கும். பொதுஇடத்தில் அவர் பெயரை சொல்லவே முடியாது. ஒருமுறை நகர பேருந்தில் பண்டத்தை ஈக்கள் மொய்பது போலிருந்த மக்களை விலக்கி வண்டியைவிட்டு கீழே இறங்கி அவரை தேடினால் ஆளைக் காணாம். அவர் பெயரை சொல்லி அழைத்து இறங்க சொல்லலாம் என்றால் நா எழவில்லை. எங்கே வண்டியில் வெளியில் தொத்தியிருக்கும் மக்கள் எல்லோரும் என்னைப் பார்த்து சிரித்துவிடுவார்களோ என்று பயம். வண்டியும் கிளம்பி போய்விட்டது. அவரது பெயர் ஆடியபாதம்.

தஞ்சைக் கூடல் ஜூலை மாதக் கூட்டம் (29/7/17)

எப்போதும் போன்றதொரு பதட்டம் இந்தமுறையும். பதட்டத்தின்படி எதுவும் நடந்துவிடப்போவதில்லை என்று தெரிந்திருந்தாலும் இயல்பாக இருக்க முடியவில்லை. இடத்திற்கு போனதும் எல்லாம் மறைந்து கொஞ்சம் இயல்பிற்கு திருப்பியது. பிரசன்ன கிருஷ்ணன் முன்பே வந்திருந்தார். அவர் திருச்சியில் இருந்து பஸ் பிடித்து இடந்தேடி வந்துவிட்டிருந்தார். இலக்கியம் ந்ம்மை எப்படியெல்லாம் அழைத்துச் செல்கிறது. அவர் பெங்களூருவில் ஒரு தனியார் அலுவலகத்தில் வேலை செய்கிறார்.

நான் அவருடன் பேசிக்கொண்டிருந்த கொஞ்ச நேரத்தில் வியாகுலனும், மா.கோவிந்தராஜுவும் வந்துவிட்டார்கள். இலக்கியமும் நடைமுறை வாழ்க்கையும் மாறிமாறி பேச்சில் கலந்திருந்தது. ஹரணி, கவிஜீவன், ராகவ் மகேஷ் வந்ததும் பேச்சில் சுவாரஸ்யங்கள் கூடின. அதே வேகத்தில் கூட்டத்தை தொடங்கிவிடவேண்டும் என்கிற எண்ணத்தோடு அறிமுக பேச்சை தொடங்கினேன். ராகவ் மகேஷின் நண்பர்களான ரா.பிரபு, கணேஷ்ராவ் இருவரும் வந்திருந்தார்கள். தமிழம்மா அன்பரசி டீச்சர் முதல் முறையாக வந்திருந்தார். பார்க்கும் ஒவ்வொரு சமயமும் வர்வேண்டும் என்று சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.

தீராத திருநாள் (குமார நந்தன்) கதைப் பற்றி - எஸ். பிரசன்னகிருஷ்ணன்

ஜம்பு, ஒரு திருவிழா நடக்கும் ஊரின் உணவகத்துக்கு தோசை மற்றும் புரோட்டா மாஸ்டரின் தட்டுப்பாட்டால் அங்கு செல்கிறான். மற்ற மாஸ்டர்கள் வேறு சில கல்யாண நிகழ்வுகளுக்கு உள்ளூரிலேயே வேலைக்கு சென்றுவிட்டனர். ஜம்பு கடந்த நான்கு நாட்களில் பிழிந்தெடுத்த துணியை போன்ற உழைப்பினால் இன்று முழுநேர ஒய்வு எடுக்கலாம் என்று காத்திருந்தான். ஆனால் காலையில் வந்து கேட்ட இள வயது முதலாளியின் பேச்சை தட்டமுடியாமல் சென்று விட்டான். கூடுதல் கூலி என்ற ஒப்பந்தம் இவனை உந்தியது. அலை போல் மக்கள் கூட்டம் உணவகத்துக்குள் வருவதும் போவதுமாக இருந்தனர். திருவிழா என்பதால் இடைவெளியின்றி ஜம்புவின் பணி தொடர்ந்து தேவைப்பட்டது. மதியம் பொதுவாக எடுக்கும் ஒய்வு கூட அறவே கூடாதென்று அந்த இள வயது முதலாளி கூறிவிட்டான். இவனுக்கும் மெஷின் போன்ற உடலியக்கம் பழகிவிட்டது. அந்தியில் ஊரில் விழாவுக்கான கலை உருவாகி இவன் கண்ணில் தென்பட்டது. இரவு ஒருவழியாக மக்கள் வரத்து நின்று போயி, வேலைகளை முடித்து, கூலி வாங்கி கடை ஆட்களுடன் குடித்தும் உணவருந்திவிட்டும், அருகே ஒரு மைதானத்தில் நடந்து கொண்டிருக்கும் ஆடல் பாடல் நிகழ்ச்சிக்கு தனியாக செல்கிறான். போன இடத்தில் எதிர் பாரா வண்ணம் சில முகம் தெரியா நபர்களுடன் மேலும் குடியில் மூழ்குகிறான். நிகழ்ச்சியின் இடையில்  குழம்பிய நிலையில் இவனிருக்கும் போது, மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக தெறித்து ஓடுகின்றனர். காக்கி சட்டை காரர்களின் வாகனங்கள் அங்குமிங்கும் ஒலி எழுப்பிய படி அலைந்து கொண்டிருந்தன. இவன் பயத்தினால் உந்தப்பட்டு நடைவேகத்தை கூட்டி கடையின் அருகில் வந்து படுத்து கொள்கிறான். பின்புறத்தில் லத்தியினால் பலமாக விழுந்தது ஒரு அடி. மைதானத்தில் கொலை நடந்ததற்கு அவன் தான் காரணம் என்று பழி சுமத்தப்படுகிறான். தலை கால் புரியாமல் காக்கி சட்டையின் மிரட்டலுக்கு இணங்கி அவர் பின்னால் சென்றான். வேறு ஏதோ ஒரு நபருடன் நீண்ட நேரம் வாக்கிடாக்கியில் பேசிக்கொண்டிருக்கிறார். காக்கி சட்டையின் அலட்சியத்தை பயன்படுத்தி, வரவழைக்கப்பட்ட தைரியத்துடன் அந்த வழியாக சென்ற ஒரு பேருந்தில் ஏறிவிடுகிறான்.

ஊரும் நகரம்

வளர்கிறது என்கிற எண்ணம் ஒரு சிறுநகரத்தின் மீது ஏற்படும்போதே அது பிரம்மை என்றுகூட எனக்கு தோன்றிவிடுவது உண்டு. பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் இப்படி இருந்த நகரம், இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் இப்படி இருந்த நகரம் என்று ஒரு சிறுநகரத்தை பலவாறு வகைப்படுத்தி கூறுவது உண்டு. அதற்கு சான்றாக புகைப்படங்கள், காணொளிகளை காட்டுவது உண்டு. மாற்றம் கொண்டுவிடுவதை புதிய பாதைகள் உருவாவது, புதிய குடியிருப்புகள் உருவாவது, புதிய கடைகள் உருவாவது போன்ற சில விஷயங்களைக் கொண்டு கண்டு கொண்டுவிடலாம். ஏன் மனிதர்களின் உடைகளைக் கொண்டும் கண்டுக்கொள்ளலாம். சின்ன நகரங்கள் சற்று பெரிய நகரமாகவும், நடுநகரம் இன்னும் பெரிய நகரமாகவும் மாறிக் கொண்டேயிருக்கிறது. அதே வேளையில் கிராமம் இன்னும் கிராமமாக மாறிக் கொண்டிருக்கிறது. ஆனால் நான் நினைப்பது நகரம் நகருகிறது. மக்களால் ஒரு இடத்தை விட்டு வேறு இடம்சென்று அந்த நகரத்தை சற்று நகர்த்தி வைக்கிறார்கள் என்று சொல்லிவிடலாம்

புத்தகத் தேர்வு எனும் கலை

புத்தகத் தேர்வு ஒருவருக்கு உடனே நடந்துவிடுகிறது என்றால் அவர் அவ்வளவாக நல்ல வாசகர் இல்லை என்றும் சொல்லலாம். முன்பு பரவலான வாசிப்புப் பழக்கமும், புத்தகம் வாங்கும் பழக்கமும் இல்லாத சமயங்களில் ஒரு புத்தகத்தின் தேவை நமக்கு நன்கு தெரிந்துவிட்டிருக்கும். நேராகச் சென்று அதை மட்டும் வாங்கிக் கொண்டு வந்துவிடலாம். செவிவழிச் செய்திகளே நமக்குப் போதுமானதாக இருக்கும். அத்தோடு புத்தகங்களின் எண்ணிக்கைக் குறைவும் புத்தகத் தேர்வை எளிதாக்கிவிடும்.