'புரியாதவர்கள்' கதை குறித்து பாவண்ணன்

புரியாதவர்கள் 

அன்புள்ள அசோக்குமார்

வணக்கம். சொல்வனத்தில் வந்திருக்கும் சிறுகதையைப் படித்துவிட்டேன்.  தொடர்ந்து வீட்டைத் தேடிவரும் சிறுவியாபாரிகளுக்கும் மருமகளுக்கும் இடையிலான உரசல்/உறவு புதிய களமாக இருப்பதால் படிக்க உற்சாகமாக இருந்தது. வியாபாரிகளின் ஒட்டுறவை அவளால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. அவளுடைய வேகத்தை அவர்களால் புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. ஒருவரையொருவர் புரிந்துகொள்ளாமலேயே வாழ்க்கை ஓடுகிறது. ஒரு புதிர்போல போய்க்கொண்டே போகிறது. யாருக்கும் நேரமில்லை, யாரும் யாருக்கும் தேவையுமில்லை என்கிறபோது வேறெப்படி இருக்கமுடியும்?

எனக்கு அந்த இறுதிவரிக்கு நீங்கள் சற்றே கூடுதல் அழுத்தம் கொடுத்துவிட்டீர்கள் என்று தோன்றவைக்கிறது.  விற்பவர் போகிறார், மருமகள் பார்க்கிறாள், வாசல்முன் வந்து கூவக்கூடும் என்று எதிர்பார்த்த நிலையில் அவர் அந்த வீட்டை கூச்சலின்றி கடந்துவிடுகிறார். வேணுமா பாப்பா என்று கேட்கவில்லை. அந்தச் சித்தரிப்போடு சொல்லியிருந்தாலே போதும். தேவையின்றி ‘ஒருநாளும்’ என்றொரு சொல்லால் நீங்கள் தரும் அழுத்தம் ‘ஒரு துளி உப்பு’ கூடுதலாவதுபோல கூடிவிட்டது. அது வெறும் சித்தரிப்பு என்னும் நிலையைக் கடந்து நீங்கள் விரும்பும் முடிவாக மாறிவிட்டது.

அன்புடன்

பாவண்ணன் 

 

சாமத்தில் முனகும் கதவு தொகுப்பு குறித்து சுரேஷ் சுப்ரமணி

எழுத்தாளர் கே.ஜே. அசோக்குமார் அவர்களுக்கு உங்கள் முகநூல் நண்பர் Suresh Subramani எழுதுவது,

வணக்கம். தங்களின் சிறுகதை தொகுப்பான “சாமத்தில் முனகும் கதவு” புத்தகத்தை படிக்கிறேன் என நான் உங்கள் பதிவில் சொல்லியிருந்ததுக்கு நீங்கள் அதை படித்துவிட்டு உங்கள் கருத்தை சொல்லுங்கள் என சொல்லியிருந்தீர்கள். பல்வேறு வேலைகளுக்கிடையே இன்றுதான் அதை முழுதும் படித்து முடித்தேன். அனைத்து கதைகளும் அருமையாக வந்துள்ளன.

புத்தகத்தின் தலைப்பான சாமத்தில் முனகும் கதையில் கூத்தையனின் மன அவசங்களை நுண்ணிப்பாக எழுதியிருந்தீர்கள். அவன் மனைவி வாசுகியின் மரணத்தை முன்னிட்டு அவனுள் எழும்பியிருந்த குற்ற உணர்ச்சியை குத்திக்காட்டும் விதமாக கதவு அகோரமாக முனகுவது வாசுகியின் ஆற்றாமையையே நினைவுறுத்துகிறது.

அஞ்சலை: மீறலில் துளிர்க்கும் கனவு

புறஉலகை நேரடியாக உள்ளதை அப்படியே சொல்லும் இயல்புவாத அல்லது யதார்த்த நாவல்களில் அதிகமும் அழகியலை எதிர்பார்க்க முடியாது. ஆசிரியரின் விலகல் கொண்ட நேரடியாக கதைக்கூறலில் மனஎழுச்சி கொள்ளும் இடங்கள் மிக குறைவாகவே இருக்கும். ஆசிரியரும் தன்முனைப்போடு எதையும் வாசகருக்கு சொல்லவேண்டிய அவசியமும் இருப்பதில்லை. இப்படி எல்லாவற்றையும் தாண்டி இயல்புவாத நாவலான அஞ்சலை, மிகுந்த அழகியலோடும், மனஎழுச்சி உணர்வோடும் படைக்கப்பட்டிருக்கிறது. எழுதியிருக்கும் கண்மணி குணசேகரனும் எந்த பெரிய மெனக்கெடல்களும் இல்லாமல் சரியான விதத்தில் உருவாக்கிவிட்டதாகவே தெரிகிறது.

ஒப்பனை

சின்னதாக தாடி முகத்தில் தெரிந்தால் வீட்டில் உள்ளவர்கள், நாயை கட்டாய குளியல் வைப்பதுபோல, எப்போது தாடி எடுக்க போறே என்று கேட்டு தொல்லை செய்து எடுக்கும் வரை வரமாட்டார்கள். அம்மா, மனைவி, பிள்ளை எல்லோருக்கும் அதில் தெரியும் சங்கடத்தை புரிந்துக் கொள்ள முடிவதில்லை. முக்கியமாக மனிதன் ஒரே மாதிரியான தோற்றத்தில் இருக்க வேண்டும் என நினைக்கிறார்கள் போலும். இத்தனைக்கும் எனக்கு குறுந்தாடியாக மட்டுமே முளைக்கும்.

மனைவி, அம்மா என்று வீட்டில் உள்ள பெண்கள், கல்யாணம், கோயில் என்று கிளம்பும்போது ஆளே மாறியிருப்பார்கள். முகத்தில் வெள்ளையாக சுண்ணாம்பு அடிக்கப்பட்டு பொங்கல் வீடு போன்று இருப்பார்கள். ஆனால் வீட்டில் எண்ணெய் வழியும் முகத்துடன் இருப்பது அவர்களின் சமையல் வேலைதான் காரணம் என்று கூறிக் கொள்வார்கள்.

தஞ்சை வாசகசாலை இரண்டாம் நிகழ்வு

இலக்கிய விழா மனநிலை வருவது என்பது ஒருவகை கொண்டாட்ட உணர்ச்சிதான். பார்வையாளனாக இருக்கும்போது பெரிய கவலையற்று, பிரச்சனைகளை மறந்த சந்தோஷ நிலைதான் இருக்கும். அது சிறு தூறலில் நனையும் சுகமும் கூட. விழாவின் பங்கேற்பாளனாக/பேச்சாளனாக இருக்கும்போது ஜன்னல்கள் மூடப்பட்ட இறுக்கமான அறையில் அடைப்பட்ட உணர்வே மேலோங்குகிறது. பெருமழையில் நனைந்து ஒடுங்கும் மனநிலை. இந்த ஆண்டு எனக்கு மூன்றாவது நிகழ்வு என நினைக்கிறேன். பேச்சு தயாரிப்பிலேயே மனம் தோய்ந்து மற்றவைகளை யோசிக்க திராணியில்லாமல் கிடந்தன விழா நிகழ்வின் முந்தைய நாட்கள். விழா தொடங்க நாளிலிருந்து நடப்பது நடக்கட்டும் என்று தோன்ற ஆரம்பித்துவிடும்.

ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம் வாசிப்பனுபவம்

தமிழ் இலக்கிய உலகில் தன் படைப்புகளுக்காக அதிகம் பேசப்பட்டவரும், தன் கட்டுரைகளுக்காக அதிகம் விமர்சிக்கப்படவரும், தன் சார்பு கட்சி, அரசியலில் முயற்சிகளுக்கா அதிகம் கேலிக்குள்ளானவரும், தன் தனிப்பட்ட ஆசாபாங்களை பொதுவில் வெளியிட்டதினால் அதிகம் வசைபாடப்பட்டவரும் என ஒருவர் உண்டென்றால் அது ஜெயகாந்தனாக தான் இருக்கும்.ஆனால் அவரது நாவல்கள் வெகுஜன உலகில் கொண்டாடப்பட்ட அளவில் நவீன இலக்கிய உலகில் கொண்டாடப்படவில்லை. உரத்து ஒலிக்கும் குரல் அவரது படைப்பில் ஒலிக்கிறது என்கிற காரணம் முன்னிறுத்தப்பட்டு விலக்கி வைக்கப்பட்டார். உண்மையில் அவரது கதைகள் உரத்து ஒலித்ததா? உரத்து ஒலித்த காரணத்தால் அவரது படைப்புகள் முற்றிலும் நிராகரிக்கபடவேண்டுமா? நவீன தமிழ் உலகை அவரது படைப்புகள் ஒரு சதவிகிதம்கூட முன்னோக்கி கொண்டு செல்லவில்லையா? என்கிற பல்வேறு கேள்விகள் இன்று நாம் கேட்டுக் கொள்ளவேண்டிய இடத்தில் இருக்கிறோம்.

விஷால் ராஜா சிறுகதை - முடிவின்மையில் நிகழ்பவை

சமீபத்திய கதைகளில் அதுவும் இளம் எழுத்தாளர்களின் கதைகளின் கவனிக்கதக்க கதையாக முடிவின்மையில் நிகழ்பவையை சொல்லலாம். தேர்ந்த எழுத்தாளனின் கதைபோல பிசிறில்லாமல் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் சிக்கலான உள்முடிச்சுகளை கொண்டுள்ள இந்த கதையை விஷால்ராஜா எழுத எத்தனை நாட்கள் காத்திருந்தார் என தெரியவில்லை.

ராபின்சன் குருசோவ் போன்று பயணத்தை, ஒரு ஃபன்டசியை வெளிப்படுத்துகிற கதை. தத்துவமும் தொன்மமும் கலந்த கதையாகவும் இருக்கிறது. ஸெல்மா லாகர் லெவ் எழுதிய தேவமலர் கதைபோன்று கற்பனை அழகியலையும், மோட்ச பயணம் போன்று நீண்ட பயணத்தையும் நினைவுபடுத்துகிறது இந்தக்கதை.