ஒப்பனை

சின்னதாக தாடி முகத்தில் தெரிந்தால் வீட்டில் உள்ளவர்கள், நாயை கட்டாய குளியல் வைப்பதுபோல, எப்போது தாடி எடுக்க போறே என்று கேட்டு தொல்லை செய்து எடுக்கும் வரை வரமாட்டார்கள். அம்மா, மனைவி, பிள்ளை எல்லோருக்கும் அதில் தெரியும் சங்கடத்தை புரிந்துக் கொள்ள முடிவதில்லை. முக்கியமாக மனிதன் ஒரே மாதிரியான தோற்றத்தில் இருக்க வேண்டும் என நினைக்கிறார்கள் போலும். இத்தனைக்கும் எனக்கு குறுந்தாடியாக மட்டுமே முளைக்கும்.

மனைவி, அம்மா என்று வீட்டில் உள்ள பெண்கள், கல்யாணம், கோயில் என்று கிளம்பும்போது ஆளே மாறியிருப்பார்கள். முகத்தில் வெள்ளையாக சுண்ணாம்பு அடிக்கப்பட்டு பொங்கல் வீடு போன்று இருப்பார்கள். ஆனால் வீட்டில் எண்ணெய் வழியும் முகத்துடன் இருப்பது அவர்களின் சமையல் வேலைதான் காரணம் என்று கூறிக் கொள்வார்கள்.

தஞ்சை வாசகசாலை இரண்டாம் நிகழ்வு

இலக்கிய விழா மனநிலை வருவது என்பது ஒருவகை கொண்டாட்ட உணர்ச்சிதான். பார்வையாளனாக இருக்கும்போது பெரிய கவலையற்று, பிரச்சனைகளை மறந்த சந்தோஷ நிலைதான் இருக்கும். அது சிறு தூறலில் நனையும் சுகமும் கூட. விழாவின் பங்கேற்பாளனாக/பேச்சாளனாக இருக்கும்போது ஜன்னல்கள் மூடப்பட்ட இறுக்கமான அறையில் அடைப்பட்ட உணர்வே மேலோங்குகிறது. பெருமழையில் நனைந்து ஒடுங்கும் மனநிலை. இந்த ஆண்டு எனக்கு மூன்றாவது நிகழ்வு என நினைக்கிறேன். பேச்சு தயாரிப்பிலேயே மனம் தோய்ந்து மற்றவைகளை யோசிக்க திராணியில்லாமல் கிடந்தன விழா நிகழ்வின் முந்தைய நாட்கள். விழா தொடங்க நாளிலிருந்து நடப்பது நடக்கட்டும் என்று தோன்ற ஆரம்பித்துவிடும்.

ஒரு மனிதன் ஒரு வீடு ஒரு உலகம் வாசிப்பனுபவம்

தமிழ் இலக்கிய உலகில் தன் படைப்புகளுக்காக அதிகம் பேசப்பட்டவரும், தன் கட்டுரைகளுக்காக அதிகம் விமர்சிக்கப்படவரும், தன் சார்பு கட்சி, அரசியலில் முயற்சிகளுக்கா அதிகம் கேலிக்குள்ளானவரும், தன் தனிப்பட்ட ஆசாபாங்களை பொதுவில் வெளியிட்டதினால் அதிகம் வசைபாடப்பட்டவரும் என ஒருவர் உண்டென்றால் அது ஜெயகாந்தனாக தான் இருக்கும்.ஆனால் அவரது நாவல்கள் வெகுஜன உலகில் கொண்டாடப்பட்ட அளவில் நவீன இலக்கிய உலகில் கொண்டாடப்படவில்லை. உரத்து ஒலிக்கும் குரல் அவரது படைப்பில் ஒலிக்கிறது என்கிற காரணம் முன்னிறுத்தப்பட்டு விலக்கி வைக்கப்பட்டார். உண்மையில் அவரது கதைகள் உரத்து ஒலித்ததா? உரத்து ஒலித்த காரணத்தால் அவரது படைப்புகள் முற்றிலும் நிராகரிக்கபடவேண்டுமா? நவீன தமிழ் உலகை அவரது படைப்புகள் ஒரு சதவிகிதம்கூட முன்னோக்கி கொண்டு செல்லவில்லையா? என்கிற பல்வேறு கேள்விகள் இன்று நாம் கேட்டுக் கொள்ளவேண்டிய இடத்தில் இருக்கிறோம்.

விஷால் ராஜா சிறுகதை - முடிவின்மையில் நிகழ்பவை

சமீபத்திய கதைகளில் அதுவும் இளம் எழுத்தாளர்களின் கதைகளின் கவனிக்கதக்க கதையாக முடிவின்மையில் நிகழ்பவையை சொல்லலாம். தேர்ந்த எழுத்தாளனின் கதைபோல பிசிறில்லாமல் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் சிக்கலான உள்முடிச்சுகளை கொண்டுள்ள இந்த கதையை விஷால்ராஜா எழுத எத்தனை நாட்கள் காத்திருந்தார் என தெரியவில்லை.

ராபின்சன் குருசோவ் போன்று பயணத்தை, ஒரு ஃபன்டசியை வெளிப்படுத்துகிற கதை. தத்துவமும் தொன்மமும் கலந்த கதையாகவும் இருக்கிறது. ஸெல்மா லாகர் லெவ் எழுதிய தேவமலர் கதைபோன்று கற்பனை அழகியலையும், மோட்ச பயணம் போன்று நீண்ட பயணத்தையும் நினைவுபடுத்துகிறது இந்தக்கதை. 

எஞ்சும் இருள் (சிறுகதை)

இந்தியாவிற்கு விமானத்தில் வரும்போதே 'பல்பு கதையை சொல்லுங்க' என்றாள் வாணி. அவள் முன்பே பலமுறை கேட்டுவிட்ட கதை. நீண்ட பயணத்தின் அசதியை போக்க வேண்டி வேடிக்கையான சீண்டலும், போலியான கண் சிமிட்டல்களுமாக கேட்டாள். ஆனால் புதிய கதையை சொல்லும் அதே ஆர்வம் மனதில் இருந்தது. முழுவதையும் மாறாத புன்னகையுடன் கேட்டுவிட்டு அதே களிப்போடு, 'சின்ன புள்ளையில ரொம்ப வால்பையனாத்தான் இருந்திருக்கீங்க' என்றாள். காதில் ஹெட்போனில் பாட்டு கேட்டபடி வந்த ஹரீஷும் கதை முடிந்தபோது கதை குறித்த தன் ஆர்வத்தை வெளிப்படுத்தும் விதமாக ஹாஹாஹா என்று தன்பாட்டிற்கு சத்தமெலுப்பினான். அக்கதையை சொல்வதில் இதுவரை எனக்கு சலிப்பு வந்ததில்லை. சொல்லும் ஒவ்வொரு சமயமும் ஏதோ ஒரு புதிய விஷயத்தை நான் கண்டடைகிறேன். பார்த்திராத கோணமும், தவறவிட்ட பார்வையும் ஆழ்மனதிலுருந்து அப்போதுதான் எழுந்துவருவதாக தோன்றும்.

ஆனால் தஞ்சாவூர் வந்த ஒரிரு நாட்களிலேயே பல்பு கதையை அவளிடம் சொல்லியிருக்க தேவையில்லை என தோன்றிவிட்டது. சென்ற இடங்களில், உறவினர்களிடம் எல்லாம் பல்பு கதையை நான் சொல்லாமலேயே பேச ஆரம்பித்து விட்டாள். மறைவாக வைத்திருக்க வேண்டும் என நினைத்தது, எல்லோருக்கும் தெரியும்படி பேசி விரிவான ஏதோ ஒரு கதைப்பாடல் போல உருவாக்கிவிட்டாள்.

தெய்வமரம் (சிறுகதை)

பெரிய சாலையில் மாலைஒளி படும்படி அமர்த்தலாக அமைந்திருந்தது “மங்களவிலாஸ்” வீடு. மழைக்கும் வெய்யிலுக்கும் சோர்ந்து காரைகள் பெயர்ந்த பழையபாணி வீடு. அந்த இடம் வந்ததும் தன்னையறியாமல் தலைதூக்கிப் பார்த்துவிடுவது சிவமணியனின் வழக்கம். ஏதோ ஒரு பய உணர்ச்சியோடுதான் அந்த வீட்டிற்குள் நுழைவான் சிவமணியன். அந்த வீடு தரும் அமைதியின்மையை அவனால் புரிந்து கொள்ள முடிந்ததில்லை. முத்தையாவிற்குப் பரம்பரையாக வந்திருக்கும் சொந்த வீடு அது. முத்தையா சாந்தியைத் திருமணம் செய்து கொண்டு வந்தபின்னே வீட்டிற்கு வண்ணப்பூச்சு அடிக்கப்பட்டது. அதற்குமுன் இதைவிட மோசமாக இருந்தது. காம்பவுண்ட் சுவரைத் தாண்டி நீண்ட வாசற்படியில் சரியாகக் கண் தெரியாத முத்தையாவின் அம்மா எப்போதும் அமர்ந்திருப்பாள். உள்ளே வருபவர்களை நோக்கி அவள் எதையோ சொல்கிறாள் எனத் தோன்றும். மாறாத கண்களுடன் வெற்றிலை பாக்கு மெல்வதை உள்ளே வருபவர்கள் தாமதமாகப் புரிந்துக் கொள்வார்கள். இன்று அந்த இடத்தில் முத்தையா அமர்ந்திருந்தார். ஏதோ சிந்தனையில் அமர்ந்திருப்பவன்போல உடலிலிருந்து நகர்த்தி வேறு திசையில் முகத்தை வைத்துக்கொண்டிருந்தான்.

நெருஞ்சி 2017 விருது

சிறுகதை தொகுப்பிற்கான வாசகசாலை விருது 2016 டிசம்பரில் கிடைத்தது. நெருஞ்சி விருது 2017ல் அதே டிசம்பரில். விருதுகள் குறித்த எந்த எண்ணமும் அப்போது இருந்திருக்கவில்லை. அதுகுறித்த உற்சாக மனநிலை நினைக்கும்தோறும் வந்துவிடுகிறது. ஒரே நூலுக்கு கிடைத்திருப்பது இரட்டிப்பு மகிழ்ச்சி. நெருஞ்சி விருது நாவலுக்கான விருது பெற்ற சோ.தருமன் போன்ற மூத்த படைப்பாளியுடன் சிறுகதை விருதை நான் விருதை பெற்றேன் என்பதை வரும் நாட்களில் நினைத்துக் கொள்வேன் என நினைக்கிறேன். அதுவும் தஞ்சையின் இலக்கிய அரசியல் உலகில் என்று இருக்கும் சி.நா.மீ உபயதுல்லா போன்ற பெரியவர் கைகளிலிருந்து பெறுவேன் என்று நினைக்கவில்லை.

நெருஞ்சி விருதை அளிக்கும் முத்தமிழ் விரும்பி நான் அறிந்தவரல்ல. அவரது இலக்கிய செயல்பாடுகள் நீண்டு நெடிய தன்னார்வ தொண்டுள்ளம் கொண்டது. பரபரப்பை தக்கவைத்துக் கொள்ளும் மனநிலையை உடையதல்ல அது. அவர், நந்தி செல்லதுரை, இளையபாரதி, தென்பாண்டியன் போன்றவர்கள் இலக்கிய பரிசளிப்புகளில் எதையாவது செய்யவேண்டும் என முனைப்புடன் தொடங்கிய விருது. முன்பு கோவையிலிருந்து செயல்பட்ட நெருஞ்சி இப்போது திருச்சியிலிருந்து செயல்படுகிறது.